Włodzimierz Seneta (1923–2003)
Był jednym z najwybitniejszych dendrologów polskich drugiej połowy XX w., a z pewnością najwybitniejszym przedstawicielem taksonomii ogrodniczej (nauki o systematyce i nazewnictwie gatunków i odmian) i historykiem szkółkarstwa w owym czasie.Za okupacji odebrał solidne, praktyczne wykształcenie ogrodnicze, potem przez całe życie pozostawał związany z warszawską Szkołą Główną Gospodarstwa Wiejskiego – z jej Wydziałem Ogrodniczym, gdzie był przez lata uwielbianym przez studentów profesorem. Jako samotnik, weredyk i skrajny indywidualista, z trudem mieszczący się biurokratycznych ramach, nigdy nie zrobił jednak habilitacji i pozostał docentem.
Wyjątkowo pracowity, obdarzony szczególnym darem klarownego i treściwego pisania o drzewach, ich fotografowania i przedstawiania w postaci naukowo wiernego i artystycznie doskonałego rysunku, pozostawił po sobie setki prac. Można je znaleźć zwłaszcza w jego ulubionym „Roczniku Dendrologicznym”, organie sekcji dendrologicznej Polskiego Towarzystwa Dendrologicznego, której był przez dziesiątki lat – jednym z filarów. Jego autorstwa są też niedoścignione w dokładności i sumienności opracowania podręczniki – studencka „Dendrologia” (która od 1960 r. miała dziesięć wydań i liczne dodruki) oraz „Drzewa i krzewy iglaste” i trzy tomy nieukończonych niestety „Drzew i krzewów liściastych”.
W 1956 r. został pierwszym z Polski członkiem elitarnego International Dendrology Society.
Pochowany na cmentarzu komunalnym w Dąbrowie Górniczej. Uczczony dwiema tablicami pamiątkowymi – na kampusie SGGW na warszawskim Ursynowie (w dawnym budynku wydziału) oraz na ścianie domu, w którym mieszkał, przy al. Waszyngtona 45/51 w Warszawie.
tekst: Jakub Dolatowski
